Κύριε Πρόεδρε
Αγαπητοί συνάδελφοι
Με την παρούσα επιστολή, θα ήθελα να σας ενημερώσω για την κατάσταση που πάει να διαμορφωθεί στον Τομέα ΕΚΑΒ - Κ.Υ. Αλιβερίου.
Τον μήνα Οκτώβριο η 5η ΥΠΕ προχώρησε στην πρόσληψη δύο (2) ατόμων στο Κ.Υ. Αλιβερίου με σύμβαση εργασίας 1 έτους με "μπλοκάκι". Ο ένας είναι οδηγός φορτηγού - διανομέας και ο δεύτερος ταξιτζής.
Στις λίγες βάρδιες που τους είχαν βάλει σαν 3ους εκπαιδευόμενους, διεπίστωσαν όλοι οι συνάδελφοι, ότι δεν είχαν και μεγάλη διάθεση για εκμάθηση και εργασία.
Εδώ αρχίζει το πρόβλημα, μιας και καλούμαι από τον επόμενο μήνα να γίνω πλήρωμα με αυτούς τους ανθρώπους.
Σκεπτόμενος την διαδρομή μου στο ΕΚΑΒ από το 1ο ΠΕΚΠΑ το 1989, τους αγώνες που κάναμε με το Σωματείο τις προηγούμενες δεκαετίες, για την ανάπτυξη και την αναβάθμισή του, στεναχωριέμαι που από την πίσω πόρτα μπαίνουν στα ασθενοφόρα άνθρωποι που δεν είναι πληρώματα - διασώστες όπως πριν το 1990.
Εξοργίζομαι όταν θυμάμαι ότι για να στηρίξουμε τον ΤΟΜΕΑ ΧΑΛΚΙΔΑΣ δουλέψαμε τους 2 πρώτους μήνες χωρίς ΡΕΠΟ.
Όταν δεν κάναμε για 12 συνεχή χρόνια καμία χρήση απ' αυτά που μας δίνει το "δημοσιοϋπαλληλήκι".
Δεν πήραμε εγώ και οι συνάδελφοι στο τηλεφωνικό κέντρο 4Χ12=48 ημέρες γονικής άδειας, διότι δεν έβγαινε το πρόγραμμα.
Αγανακτώ όταν σκέφτομαι ότι δέχθηκα να βάλω πλάτη και να αποσπαστώ σε ένα προβληματικό τομέα, όπως το ΑΛΙΒΕΡΙ όπου για 5 χρόνια το πρόγραμμα βγαίνει στην κόψη του ξυραφιού.
Τουλάχιστον μέχρι τώρα είχα σαν εγγύηση από τον προηγούμενο υπεύθυνο κ. Κόκκο, αλλά και του κ. Καραμούτη ότι θα εργάζομαι σαν πλήρωμα ασθενοφόρου με άλλον συνάδελφο ΕΚΑΒΙΤΗ.
Αλλά δεν είναι μόνο θέμα αρχών ή ενός καπρίτσιου που δεν επιθυμώ να εργασθώ με αυτούς τους ανθρώπους.
Για εμένα το ΕΚΑΒ είναι η μόνη δουλειά που ξέρω να κάνω και ο μισθός μου ζεί την οικογένειά μου για 26 χρόνια.
Η προνοσοκομειακή φροντίδα είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και πρέπει να να γίνεται από επαγγελματίες.
Γνωρίζουμε όλοι οτι ακόμη και όταν κάνουμε αυτά που έχουμε εκπαιδευτεί, μπορεί να βρεθούμε απέναντι από τον Εισαγγελέα.
Νομίζω ότι είναι άδικο και δεν θα ήθελα να βρεθώ σ' αυτή την θέση, από τις πράξεις και τις παραλήψεις άσχετων με το αντικείμενο ανθρώπων, χάνοντας την δουλειά μου που όλα αυτά τα χρόνια ασκώ επιμελώς.
Σκέφτομαι ας πούμε τι θα γίνει αν βρεθώ μαζί τους σε ένα τροχαίο, με πολλούς τραυματίες, τι θα προλάβω να κάνω σε όλους αυτούς.
Αν θα αντέξω να κάνω μόνος μου ΚΑΡΠΑ για καμιά ώρα κ.ο.κ.
Από την άλλη μου είναι άγνωστο αν αυτοί οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να οδηγήσουν ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ.
Αν η ασφαλιστική κάλυψη που έχουμε ισχύει και γι' αυτούς.
Μήπως πάψει να ισχύσει και για εμένα αν η ασφαλιστική εταιρία διαπιστώσει ότι ένα πιθανόν τροχαίο έγινε από άτομο που δεν θα έπρεπε να οδηγεί το ασθενοφόρο;
Με ανησυχεί επίσης αν υπάρχουν και άλλοι παράμετροι που δεν γνωρίζω και που με αφήνουν έκθετο νομικά στην συνεργασία μου μ' αυτούς τους ανθρώπους.
Πριν κλείσω αυτή την επιστολή θα ήθελα να ενημερώσω για δυο πράγματα ακόμη γιατί νομίζω καλό είναι να έχετε μια πιο πλήρη εικόνα.
- Το ασθενοφόρο Ε-10 ιδιοκτησίας του Κ.Υ. Αλιβερίου είναι παροπλισμένο εδώ και αρκετό καιρό λόγω έλλειψης χρημάτων για καύσιμα από την 5η ΥΠΕ με αποτέλεσμα το δικό μας CITROEN να έχει περάσει τις 900.000 χλμ, ασυντήρητο για πολύ καιρό, δουλεύοντας επί 24ωρου βάσεως εκτοξεύοντας το κονδύλι του ΕΚΑΒ για καύσιμα.
- Όταν το 2018 ήρθαμε στο Αλιβέρι για να στήσουμε τις βάρδιες του Κ.Υ. ΑΛΙΒΕΡΙΟΥ βρήκαμε εδώ 4 οδηγούς και 6 νοσηλεύτριες. Τώρα υπάρχουν 5+2=7 οδηγοί και 11 νοσηλεύτριες.
- Μετά από 26 χρόνια δουλεύοντας κυλιόμενο πρόγραμμα, εγώ και οι άλλοι συνάδελφοι υποχρεούμαστε σ' ένα πρόγραμμα, που κατά παραδοχή όλων δεν θα μας δεί το σπίτι μας (παρακαλώ να λάβετε εικόνα από το Γραφείο Κινήσεως).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου