Ξέρω ότι η στεναχώρια δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος.
Αυτά που θα διαβάσετε τα ξέρω από την πρώτη στιγμή. Ζήτησα όμως από τον Γιώργη Μαστοράκη, γιό του άτυχου Πυροσβέστη Γιάννη, να ηρεμήσει, να αφήσει να περάσει χρόνος, να κηδεύσει τον πατέρα του, να ξανασκεφθεί νηφάλια αυτά που συνέβησαν και μετά να γράψει.
Η στεναχώρια παραμένει κακός σύμβουλος, αλλά ο χρόνος έπαιξε το ρόλο του θετικά πιστεύω, ώστε αυτά που γράφει ο Γιώργης Μαστοράκης, να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και να προβληματίζουν.
Ο λόγος δικός του.
«Αγαπητή ΑΛΗΘΕΙΑ, δεν είναι το ένα και μοναδικό ασθενοφόρο που υπάρχει, το μόνο θέμα που ταλαιπωρεί και κοστίζει ζωές.
Στην περίπτωση του πατέρα μου που χρειάστηκε η επέμβαση ασθενοφόρου, όταν επικοινώνησα με τον οδηγό του ασθενοφόρου για να του πω που είναι το σπίτι μας, εκείνος δεν ήξερε καν που είναι το χωριό Βασιλειώνοικο και η απάντηση του ήταν, “εγώ δεν ξέρω δεν είμαι Χιώτης”. Κι’ εγώ ρωτώ, το πιο απλό, “πώς μπαίνει ένας τέτοιος άνθρωπος ο οποίος δεν γνωρίζει βασικά πράγματα για το νησί, σε μια τέτοια σημαντική θέση μου λέτε;”
Και 10 ασθενοφόρα να είχαμε με τέτοιους οδηγούς δεν θα έφταναν ποτέ στο συμβάν και δεν είναι το μόνο περιστατικό αυτό του πατέρα μου με αδυναμία προσέγγισης στο συμβάν, είναι πάρα πολλά....
Τελικά το ασθενοφόρο έφτασε με την συνδρομή της αστυνομίας στο χωριό γιατί αν δεν ήταν η αστυνομία ακόμα θα έψαχναν πού βρίσκεται το Βασιλειώνοικο…
Ήρθε το ασθενοφόρο (το έμπειρο προσωπικό που μόνο έμπειρο δεν το λες) τους ζήτησα μπορεί με έντονο τρόπο (νομίζω δικαιολογημένα όταν έχεις στα χέρια σου 30λεπτα τον πατέρα σου αναμένοντας ασθενοφόρο και η απάντηση του κέντρου είναι βάλτον σε ένα ΙΧ και φέρτον πόση ψυχραιμία μπορείς να έχεις) ανεβείτε με τον απινιδωτή παιδιά και με σπρώχνει και μου λέει “φύγε ρε που θα μου πεις την δουλειά μου”. Εσύ εμένα ζήτησες όμως αγαπητέ να σε βοηθήσω λίγο αργότερα.
Εννοείται ότι ούτε το πρωτόκολλο δεν τηρήθηκε στην αντιμετώπιση του περιστατικού του πατέρα μου για τον οποίο ήδη ήταν πολύ αργά.
Νομίζω ότι όταν κάνεις ένα τέτοιο επάγγελμα, όταν είσαι στο πλήρωμα του ΕΚΑΒ, μόνο ψυχραιμία επαγγελματισμό και ΕΥΣΘΗΣΙΑ θα πρέπει να έχεις, πράγμα που δεν υπήρχε δυστυχώς.
Λυπάμαι αλλά αν δεν κάνουμε κάτι σύντομα, θα θρηνήσουμε πολλούς συνανθρώπους μας και μην μένετε παιδιά μόνο στο θέμα ασθενοφόρο στην Χίο, δείτε το λίγο ποιό βαθιά το θέμα οι αρμόδιοι.
Δεν μπορώ να παραλείψω και να μην αναφερθώ σε δύο πράγματα που θέλω. Μόνο ντροπή νιώθω για το ΕΚΑΒ. Μπορεί να μην υπήρχαν ελπίδες αλλά τουλάχιστον σεβασμός και κουράγιο πρέπει να δείχνεται στην αντιμετώπιση αυτών των περιστατικών και όχι τέτοιες γελοιότητες.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά της Αστυνομίας, στο τηλεφωνικό Κέντρο (100), στα παιδιά του Αστυνομικού Τμήματος όπως επίσης και στους άντρες της ομάδας Δίας που ξεπέρασαν τον εαυτό τους και σε πέντε λεπτά ήταν στο σπίτι μου συνοδεύοντας το ασθενοφόρο και βοηθώντας εμένα και την οικογένεια μου σε αυτή την δύσκολη στιγμή.
Επίσης θέλω να ευχαριστήσω πολύ τον διοικητή της τροχαίας Χίου για την συνδρομή και την στήριξη τους σε εμένα και στην οικογένεια μου εκείνη την δύσκολη μέρα του αποχαιρετισμού του πατέρα μου.
Όσο για την Πυροσβεστική υπηρεσία, τι να πρωτοπώ δεν ξέρω ήσασταν και θα είστε οικογένεια μου ακόμα ποιο πολύ τώρα! Σας ευχαριστώ όλους που προσφέρετε αυτήν την υπέρτατη στήριξη σε εμένα και την οικογένειά μου».
Γιώργης Μαστοράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου