Ο Διευθυντής ΕΚΑΒ 6ης Περιφέρειας Θωμάς Αγγελόπουλος απαντά στο δημοσίευμα του Χρ. Κατσαρού με τίτλο " ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ - ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ" που δημοσιεύτηκε στο grafida Sintikis blogspot χαρακτηρίζοντας το απαξιωτικό και ανακριβές...
Το δημοσίευμα του grafida Sintikis blogspot:
ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ
ΑΦΗΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥΣ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΣΙΝΤΙΚΗΣ ΕΥΧΟΝΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΡΡΩΣΤΗΣΟΥΝ!
Τεράστιες οι ευθύνες του Υπουργείου Υγείας.
Χάνονται καθημερινά ζωές στη Σιντική.
ΑΦΗΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥΣ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΣΙΝΤΙΚΗΣ ΕΥΧΟΝΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΡΡΩΣΤΗΣΟΥΝ!
Τεράστιες οι ευθύνες του Υπουργείου Υγείας.
Χάνονται καθημερινά ζωές στη Σιντική.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η υγεία και η διαφύλαξη της ανθρώπινης ζωής αποτελούν ύψιστα αγαθά σε μια καλά οργανωμένη πολιτεία. Το σύστημα υγείας, έτσι όπως το οραματίστηκε τουλάχιστον και το θεσμοθέτησε ο αείμνηστος Γιώργος Γεννηματάς, είχε σκοπό την πλήρη κάλυψη και υγειονομική περίθαλψη όλων των πολιτών. Στο πλαίσιο αυτό της πρωτοβάθμιας υγειονομικής φροντίδας θεσπίστηκε και ο θεσμός των Κέντρων Υγείας και των σταθμών του ΕΚΑΒ.
Η ίδρυσή τους σήμαινε ότι και στο πιο απομακρυσμένο σημείο της επικράτειας ο πολίτης μπορούσε να προσφύγει σε δωρεάν υπηρεσίες υγείας και ότι η λειτουργία των ανωτέρω Υγειονομικών Σταθμών θα ήταν απρόσκοπτη και χωρίς να επηρεάζεται από μικροπολιτικές ίντριγκες ή προσωπικές διασυνδέσεις.
Εντούτοις τα τελευταία χρόνια και ειδικά υπό το πρόσχημα της εξοικονόμισης χρημάτων λόγω της κρίσης και των μνημονίων στα οποία βρίσκεται δέσμια η χώρα γίναμε θεατές σε συγχωνεύσεις Νοσοκομείων, σε υποβιβασμούς τους σε απλά κέντρα υγείας, τρανό παράδειγμα το Νοσοκομείο Ρόδου, το μοναδικό στα Δωδεκάνησα που του έκαναν τη «χάρη» να μην το κλείσουν και το υποβίβασαν σε Κέντρο Υγείας- με σκοπό, τι άλλο παρά την μείωση του προσωπικού. Τι κι αν ο κόσμος καταφεύγει στα Τουρκικά Νοσοκομεία και γινόμαστε περίγελος των γειτόνων, αυτό που ενδιαφέρει είναι τα λεφτά κι όχι οι ανθρώπινες ζωές ή η περιφρούρηση της εθνικής μας αξιοπρέπειας. Και βέβαια δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει τους αγώνες των εργαζομένων στο αντικαρκινικό Νοσοκομείο ‘‘Άγιος Σάββας’’ στην Αθήνα για να μην κλείσει ή να μην συγχωνευτεί με άλλο, όπως συνέβη στο Νοσοκομείο Ειδικών Παθήσεων (Λοιμωδών) και στο Νοσοκομείο Δερματικών Παθήσεων στη Θεσσαλονίκη τα οποία μετατράπηκαν σε Υγειονομικούς Σταθμούς του ΕΟΠΥΥ καταστρέφοντας δομές υγείας δεκαετιών και αφήνοντας ξεκρέμαστους τόσο τους ασθενείς όσο και τους εργαζόμενους που βρέθηκαν να μοιράζονται σε άλλα Νοσοκομεία χάνοντας ενδεχομένως και μια θέση ευθύνης που κατέλαβαν είτε λόγω σπουδών είτε λόγω αρχαιότητας.
Αν πάλι κανείς θελήσει να κοιτάξει κατάματα την αλήθεια, θα δει ότι οι υπεράνθρωπες προσπάθειες του ιατρικού, νοσηλευτικού και βοηθητικού προσωπικού (όπου, και αν, υπάρχει), που αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, δεν επαρκούν όταν δεν υπάρχει η κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή, οι ελλείψεις σε φάρμακα και αναλώσιμα είναι κάτι παραπάνω από εμφανής και σε πολλά νοσηλευτικά ιδρύματα, οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας υπολειτουργούν, οι κλίνες δεν είναι αρκετές για να καλύψουν το πλήθος των ασθενών και τα κλινοσκεπάσματα και οι κουβέρτες μπορεί να είναι είδος πολυτελείας.
Ένα ακόμη σύμπτωμα του ταλαιπωρημένου Εθνικού Συστήματος Υγείας είναι η έλλειψη ή η υπολειτουργία ή ακόμα και η κακή συντήρηση των ασθενοφόρων. Με άλλα λόγια, ασθενοφόρα υπάρχουν – όπου υπάρχουν – αλλά δεν φτάνουν ποτέ στον προορισμό τους ή αργούν τόσο πολύ που θα πρέπει κανείς να έχει την αγαθή τύχη να υπάρχει κάποιος δίπλα του, όταν θα του συμβεί κάτι, για να τον μεταφέρει με ίδια μέσα στο Νοσοκομείο, αν θέλει να ζήσει.
Η ίδρυσή τους σήμαινε ότι και στο πιο απομακρυσμένο σημείο της επικράτειας ο πολίτης μπορούσε να προσφύγει σε δωρεάν υπηρεσίες υγείας και ότι η λειτουργία των ανωτέρω Υγειονομικών Σταθμών θα ήταν απρόσκοπτη και χωρίς να επηρεάζεται από μικροπολιτικές ίντριγκες ή προσωπικές διασυνδέσεις.
Εντούτοις τα τελευταία χρόνια και ειδικά υπό το πρόσχημα της εξοικονόμισης χρημάτων λόγω της κρίσης και των μνημονίων στα οποία βρίσκεται δέσμια η χώρα γίναμε θεατές σε συγχωνεύσεις Νοσοκομείων, σε υποβιβασμούς τους σε απλά κέντρα υγείας, τρανό παράδειγμα το Νοσοκομείο Ρόδου, το μοναδικό στα Δωδεκάνησα που του έκαναν τη «χάρη» να μην το κλείσουν και το υποβίβασαν σε Κέντρο Υγείας- με σκοπό, τι άλλο παρά την μείωση του προσωπικού. Τι κι αν ο κόσμος καταφεύγει στα Τουρκικά Νοσοκομεία και γινόμαστε περίγελος των γειτόνων, αυτό που ενδιαφέρει είναι τα λεφτά κι όχι οι ανθρώπινες ζωές ή η περιφρούρηση της εθνικής μας αξιοπρέπειας. Και βέβαια δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει τους αγώνες των εργαζομένων στο αντικαρκινικό Νοσοκομείο ‘‘Άγιος Σάββας’’ στην Αθήνα για να μην κλείσει ή να μην συγχωνευτεί με άλλο, όπως συνέβη στο Νοσοκομείο Ειδικών Παθήσεων (Λοιμωδών) και στο Νοσοκομείο Δερματικών Παθήσεων στη Θεσσαλονίκη τα οποία μετατράπηκαν σε Υγειονομικούς Σταθμούς του ΕΟΠΥΥ καταστρέφοντας δομές υγείας δεκαετιών και αφήνοντας ξεκρέμαστους τόσο τους ασθενείς όσο και τους εργαζόμενους που βρέθηκαν να μοιράζονται σε άλλα Νοσοκομεία χάνοντας ενδεχομένως και μια θέση ευθύνης που κατέλαβαν είτε λόγω σπουδών είτε λόγω αρχαιότητας.
Αν πάλι κανείς θελήσει να κοιτάξει κατάματα την αλήθεια, θα δει ότι οι υπεράνθρωπες προσπάθειες του ιατρικού, νοσηλευτικού και βοηθητικού προσωπικού (όπου, και αν, υπάρχει), που αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, δεν επαρκούν όταν δεν υπάρχει η κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή, οι ελλείψεις σε φάρμακα και αναλώσιμα είναι κάτι παραπάνω από εμφανής και σε πολλά νοσηλευτικά ιδρύματα, οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας υπολειτουργούν, οι κλίνες δεν είναι αρκετές για να καλύψουν το πλήθος των ασθενών και τα κλινοσκεπάσματα και οι κουβέρτες μπορεί να είναι είδος πολυτελείας.
Ένα ακόμη σύμπτωμα του ταλαιπωρημένου Εθνικού Συστήματος Υγείας είναι η έλλειψη ή η υπολειτουργία ή ακόμα και η κακή συντήρηση των ασθενοφόρων. Με άλλα λόγια, ασθενοφόρα υπάρχουν – όπου υπάρχουν – αλλά δεν φτάνουν ποτέ στον προορισμό τους ή αργούν τόσο πολύ που θα πρέπει κανείς να έχει την αγαθή τύχη να υπάρχει κάποιος δίπλα του, όταν θα του συμβεί κάτι, για να τον μεταφέρει με ίδια μέσα στο Νοσοκομείο, αν θέλει να ζήσει.
Άραγε πόσο έτοιμο είναι το σύστημα Υγείας να αντιμετωπίσει και να διαχειριστεί μία κρίση σαν κι αυτές που βιώνει τελευταία η Ευρώπη ή να διαχειριστεί τραυματισμούς σοβαρούς από ένα ατύχημα; Και καλά, στους Έλληνες δεν ντρεπόμαστε, γνωρίζουν την οικτρή κατάσταση και όσο κι αν θυμώνουν, σφίγγουν τα δόντια, κάνουν κουράγιο, ελπίζουν στο Θεό και προχωρούν, στους ξένους όμως στους τουρίστες που μπορεί ανθρώπινα να τους συμβεί κάτι, τι θα πούμε; Μας συγχωρείτε, αλλά λόγω μνημονίου, δεν μπορούμε να σας εξυπηρετήσουμε; Συγνώμην, αν πεθάνατε κι αν πάλι είστε ζωντανοί υποστήτε μας ή φύγετε για κάπου αλλού που θα θεωρείστε άνθρωπος και όχι πολίτης δευτέρας κατηγορίας;
Θύμα αυτής της κατάστασης έπεσε και η μητέρα του γράφοντος όταν υπέστη σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο πριν δέκα πέντε μέρες. Στο άκουσμα και μόνο του περιστατικού αντιλαμβάνεται κανείς πόσο σημαντικά είναι ακόμη και τα δευτερόλεπτα για την αντιμετώπισή του. Εντούτοις το ασθενοφόρο χρειάστηκε σαράντα οκτώ (48΄) λεπτά από την ώρα που έγινε η κλήση έως την ώρα που παρέλαβε την ασθενή, όχι γιατί κάποιος αδιαφόρησε ή δεν έδωσε την προσήκουσα σημασία, αλλά γιατί δεν υπήρχε ασθενοφόρο στο Κέντρο Υγείας Ροδόπολης για να τη μεταφέρει στο Νοσοκομείο Σερρών.
Αίσθηση προκαλεί ότι τόσο ο εν λόγω Υγειονομικός Σταθμός όσο και το Κέντρο Υγείας Σιδηροκάστρου είχαν ασθενοφόρο που εξυπηρετούσε τους κατοίκους της Δημοτικής ενότητας Κερκίνης το ένα και την ευρύτερη περιοχή της Σιντικής το άλλο, μέχρι τις 8-9-2014, όταν τα δύο ασθενοφόρα μετακινήθηκαν αλλού. Έτσι η μοναδική βάση του ΕΚΑΒ που εξυπηρετεί την περιοχή της Κερκίνης βρίσκεται στην κοινότητα Κοιμήσεως, 30-40 χιλιόμετρα μακριά και έχοντας να διανύσει άλλη μια απόσταση 70-80 χιλιόμετρα ως το Νοσοκομείο Σερρών, και μάλιστα χωρίς καν να υπάρχει στο συγκεκριμένο χωριό άλλη δομή πρωτοβάθμιας υγειονομικής φροντίδας, πέραν ενός Περιφερειακού Ιατρείου. Αναρωτιέται κανείς τι μπορεί να προσφέρει ένα Αγροτικό Ιατρείο σε σχέση με την Νοσοκομειακή Περίθαλψη που μπορεί να παρέχει ένα πληρέστερα οργανωμένο Κέντρο Υγείας, όπως αυτό της Ροδόπολης που λειτουργεί εδώ και τριαντα και πλέον χρόνια, από τη σύστασή του το 1986 έως σήμερα. Μακριά από μας κάθε σκέψη, ότι προσπαθούμε να αποδομήσουμε ένα περιφερειακό ιατρείο του νομού μας, αυτό θα ήταν κάτι που δεν αρμόζει ούτε στην ηθική μας ούτε στην παιδεία μας. Θα ήταν ευχής έργο η αναβάθμισή του σε Κέντρο Υγείας, αλλά όχι εις βάρος άλλων περιοχών και μάλιστα ακριτικών που αποτελούν ταυτόχρονα και πύλη εισόδου από και προς άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Επιπλέον είναι να απορεί κανείς γιατί η περιοχή της Σιντικής έχει αφεθεί στην τύχη της, αφού η Κοίμηση ανήκει στο Κέντρο Υγείας Ηράκλειας, από την οποία απέχει πέντε λεπτά (5΄). Κι αν το Σιδηρόκαστρο, που είναι η έδρα του Δήμου Σιντικής απέχει μόλις δέκα λεπτά (10΄) από την Κοίμηση οι υπόλοιπες περιοχές του Δήμου θέλουν κατά μέσο όρο από σαραντα πέντε ως εξήντα λεπτά για να εξυπηρετηθούν. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το ασθενοφόρο με μία μέση ταχύτητα χρειάζεται σαράντα πέντε λεπτά (45΄) για να φτάσει στη Λιβαδιά, πενήντα λεπτά (50΄) για τη Ροδόπολη και εξήντα (60΄) για την Καστανούσα, ενώ χρειάζεται περίπου άλλη μία ώρα για την διακομιδή του ασθενούς στο Νοσοκομείο Σερρών, χρόνος που μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμος για τη ζωή του, αν εξοικονομηθεί, ή μοιραίος, αν έστω και λίγο αργήσει το ασθενοφόρο.
Κι αν ακόμα συμβιβαζόταν κανείς με την μεταφορά της βάσης του ΕΚΑΒ από τη Ροδόπολη στην Κοίμηση, είναι σίγουρα αδύνατον με ένα ασθενοφόρο να εξυπηρετηθούν όλα τα έκτακτα περιστατικά μιας τόσο εκτεταμένης περιοχής. Μα καλά, θα αναρωτιόταν εύλογα κανείς, δεν υπάρχουν άλλα ασθενοφόρα, κυρίως στο Νοσοκομείο; Η απάντηση είναι απλή: εκτός από το χρόνο που θα χρειαζόταν για την αντιμετώπιση του περιστατικού με νοσοκομειακό ασθενοφόρο, το Νοσοκομείο Σερρών διαθέτει μόνον τέσσερα εν λειτουργία οχήματα με ιατρικό εξοπλισμό ενώ τα υπόλοιπα ‘‘ σκουριάζουν’’ λόγω βλάβης, ένα διαθέτει η βάση της Νιγρίτας και ένα η αντίστοιχη δομή του Ροδολίβους.
Εύκολα λοιπόν αντιλαμβάνεται κανείς ότι επτά (7) ασθενοφόρα είναι ελάχιστα για τον μεγαλύτερο σε έκταση νομό της Κεντρικής Μακεδονίας.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά οι βάσεις του ΕΚΑΒ του νομού διοικούνται από την Καβάλα – απομεινάρι ενδεχομένως της παλιάς διοικητικής διαίρεσης που ενέτασσε το Νομό Σερρών στην Ανατολική Μακεδονία – η οποία προφανώς φροντίζει τα του οίκου της, αφού ο Διοικητής του εκεί ΕΚΑΒ, κος Αγγελόπουλος έχει λάμψει δια της απουσίας του από την περιοχή μας και φυσικό επόμενο είναι να μην γνωρίζει ποιες είναι οι ανάγκες, αλλά και οι αποστάσεις και οι χρόνοι που απαιτούνται στην περιοχή.
Κι αν η Διοίκηση στην Καβάλα κλείνει ηθελημένα ή άθελά της τα μάτια αναρωτιέται κανείς γιατί μέχρι τώρα δεν έχουν κινητοποιηθεί οι δέκα αιρετοί άρχοντες των τοπικών κοινοτήτων στην περιοχή της Κερκίνης και γιατί ο Δήμος Σιντικής δεν έχει αντιδράσει όταν χάθηκαν και οι δύο βάσεις του ΕΚΑΒ του καλλικρατικού Δήμου ή μήπως το Σιδηρόκαστρο έχει επαναπαυθεί καθώς η Κοίμηση απέχει μόλις δέκα λεπτά (10΄);
Άραγε δεν είναι γνώστες αυτής της κατάστασης οι βουλευτές του νομού και μάλιστα όταν κάποιοι από αυτούς είναι υψηλά ιστάμενοι στην κυβερνητική ιεραρχία; Γιατί κωφεύουν στις εκκλήσεις των κατοίκων της περιοχής; Γιατί δεν αναβαθμίζονται οι Υγειονομικοί Σταθμοί της περιοχής; Γιατί δεν επιστρέφονται τα δύο ασθενοφόρα στα Κέντρα Υγείας του Δήμου μας και κυρίως αυτό του Κ.Υ. Ροδόπολης που θα μπορούσε να εξυπηρετεί τις πιο απομακρυσμένες περιοχές του νομού, κι αν όχι σε εικοσιτετράωρη βάση τουλάχιστον κατά τις πρωινές και μεσημβρινές ώρες σε συνεργασία με κάποια άλλη βάση του ΕΚΑΒ;
Ζητούμε συγνώμην από τους εκλεγμένους άρχοντες αν σε κάτι τους αδικήσαμε, αλλά είναι ερωτήματα που έπρεπε να τεθούν και να απαντηθούν , καθώς υπάρχει και πρωτοκολλημένο έγγραφο προς το Δήμο Σιντικής και την Κοινότητα Ροδόπολης (αρ.πρωτ.25508/26.09.2014) από την αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία ‘‘ΣΥΝ-ΘΕΣΙΣ’’, που αναφέρεται σε παρόμοιους με τους δικούς μας προβληματισμούς:
«Πιστεύουμε ότι δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε τον πολύ σημαντικό ρόλο του Κέντρου Υγείας Ροδόπολης ούτε να αναλύσουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της περιοχής μας (μεγάλος αριθμός χωριών, ορεινά χωριά, γηρασμένος πληθυσμός, διάσπαρτες σχολικές μονάδες, τουριστικός προορισμός, απόσταση από μεγάλα αστικά κέντρα κτλ), για να τονίσουμε ότι το Κέντρο Υγείας Ροδόπολης πρέπει να παραμείνει ανοιχτό και, μάλιστα, να αναβαθμιστεί.»
Με το σημερινό μας άρθρο κάνουμε εκκληση σε κάθε υπεύθυνο να μας παράσχει ευήκοα ώτα και να αφουγκραστεί τις ανάγκες της περιοχής, ώστε να επαναλειτουργήσει η βάση του ΕΚΑΒ στη Ροδόπολη και να στελεχωθεί με περισσότερες ειδικότητες και νοσηλευτικό ποροσωπικό το κέντρο υγείας Ροδόπολης. Οι εξαγγελίες για προσλήψεις στο χώρο της Υγείας και αναβαθμίσεις των δομων Υγείας και πρωτοβάθμιας περίθαλψης δεν μπορεί να αφορούν μόνο μεγάλα αστικά κέντρα, αλλά και κάθε περιοχή ανά την επικράτεια που πάσχει και αιμορραγεί από την κατάρρευση του συστήματος υγείας.
Κλείνοντας θα ήθελα, ως έχω ηθικό χρέος αλλά και εσωτερική ανάγκη, να εκφράσω τις θερμές μου ευχαριστίες στο προσωπικό του ΕΚΑΒ και στο προσωπικό του Κέντρου Υγείας Ροδόπολης καθώς και του Νοσοκομείου Σερρών, που στάθηκε φύλακας-άγγελος στην περιπέτεια υγείας της μητέρας μου και μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχει λείψει ούτε μία στιγμή από το προσκέφαλό της.
 |
‘‘ Σκουριάζουν ’’ τα ασθενοφόρα στο Νοσοκομείο Σερρών
Κ.Υ. Ροδόπολης
Ασθενοφόρα σε αχρηστία στο Νοσοκομείο Σερρών
 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου