Του Στέλιου Κτενιαδάκη*
Το ΕΚΑΒ ειδοποιεί για βαρύ τροχαίο...
Αδειάζουμε το ιατρείο από άλλα περιστατικά…
Ο αξονικός και ο υπέρηχος σε ετοιμότητα…
Ο αναισθησιολόγος στην αίθουσα…
Ορθοπεδικός/ Νευροχειρουργός σε διπλανές αίθουσες.
Η Κατερίνα ετοιμάζει τους ορούς, η Μαρίνα φτιάχνει μόνιτορς και αναπνευστήρες…
Η Ελίνα και ο Σταύρος εκεί με γάντια.
Λίνα και Γιάννης ψάχνουν κρεβάτι σε ΜΕΘ και ειδοποιούν εργαστήρια και αιμοδοσία.
Ο Γιάννης και η Άννα προσπαθούν να αδειάσει ο διάδρομος καλούν τους τραυματιοφορείς.
Και το φορείο μπαίνει...
Η γιατρός και οι διασώστες βγάζουν τα γάντια...
Και εγώ κοιτάζω το ρολόι στον τοίχο.
Κανείς δεν μιλάει..
Δεύτερη συνεχόμενη εφημερία δεύτερο συνεχόμενος πόνος με νέο παιδί.
Και εγώ πρέπει να είμαι ψύχραιμος και να μιλήσω στους οικείους του…
Και τι να πω και πως..23 άνθρωποι έτοιμοι να πολεμήσουν ,για μια ακόμα φορά άπραγοι, βουβοί μπροστά στην τραγωδία να σκέφτονται το παιδί, να σκέφτονται αυτούς που μένουν πίσω...
Όχι ρε πάλι…
Όχι.
* Ο κ. Στέλιος Κτενιαδάκης είναι γιατρός και το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στη σελίδα του στο f/b
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου