Πολύ συχνά διαβάζουμε ειδήσεις, ρεπορτάζ, θέματα και αναρτήσεις που καταλήγουν στο «από τύχη ζούμε». Δυστυχώς, αυτή η φράση μοιάζει να έχει ισχυρές δόσεις ρεαλισμού ακόμα και όταν γράφεται καταχρηστικά. Για παράδειγμα, πόσες φωτιές ακόμα θα ξεσπάσουν στα νοσοκομεία μέχρι το γεγονός να αποβεί μοιραίο και να ψάχνουμε εκ των υστέρων –όταν θα είναι πια αργά– τους υπαιτίους; Μόνο τον τελευταίο μήνα έχουν πάρει φωτιά τρία νοσοκομεία στη χώρα.
Πρώτα ήταν το ιδιωτικό νοσοκομείο Metropolitan General στις 21 Ιουλίου, όταν η φωτιά ξεκίνησε από το υπόγειο και σήμανε συναγερμός στην Πυροσβεστική, αφού εκτός των άλλων βρίσκεται σε κατοικημένη περιοχή. Μόλις λίγες ημέρες μετά, στις 27 Ιουλίου, ξέσπασε φωτιά στο Νοσοκομείο «Αγιος Ανδρέας» της Πάτρας και αναγκάστηκαν ακόμα και σοβαρά περιστατικά να μετακινηθούν. Στις 8 Αυγούστου ήταν η σειρά του «Σωτηρία» να περάσει την ανησυχία μιας πυρκαγιάς που άφησε πίσω της ζημιές στο Παθολογοανατομικό Εργαστήριό του. Μπορεί να βρίσκεται σε εξέλιξη πρόγραμμα αναβάθμισης και ανακαίνισης κάποιων νοσοκομειακών εγκαταστάσεων, αλλά δεν φαίνεται να αρκεί, εκτός και αν όσοι κάνουν χρήση των χώρων τους και κάνουν λόγο για άθλιες συνθήκες θα χαρακτηριστούν – ακόμα και αν γίνει κανένα μεγάλο κακό – τοξικοί και πολιτικά κατευθυνόμενοι, οπότε είμαστε εντάξει… Ντροπιαστικό και μόνο στη σκέψη! Και δεν είναι μόνο οι φωτιές που θέτουν προφανώς σε άμεσο κίνδυνο ασθενείς και προσωπικό, είναι και τα ασανσέρ που πέφτουν στο κενό κάθε τρεις και λίγο. Και δεν είναι μόνο τα νοσοκομεία.
Οι ειδήσεις με πτώσεις σοβάδων ή και κατάρρευση της οροφής σε σχολικές αίθουσες τον τελευταίο χρόνο είναι περισσότερες από δέκα. Ολα τα ρεπορτάζ και οι μαρτυρίες καταλήγουν στο «Ευτυχώς, από τύχη δεν είχαμε θύματα ή κάποιον σοβαρό τραυματισμό». Η τύχη μπορεί να είναι προς το παρόν με το μέρος μας, αλλά θα πρέπει και η πολιτεία να τη βοηθήσει για να συνεχίσει να είναι μαζί μας, πριν αποφασίσει να αλλάξει πλευρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου