Τι δείχνει η «ακτινογραφία» στις κλήσεις του ΕΚΑΒ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Καταγραφή και ανάλυση των περιστατικών που διαχειρίζεται το ΕΚΑΒ πραγματοποιήθηκε στο παράρτημα Θεσσαλονίκης.

Πρόκειται για την πρώτη του είδους καταγραφή της διαχείρισης προνοσοκομειακών περιστατικών από διασώστες, καθώς και διερεύνηση των παραγόντων που την επηρεάζουν.
Αναλύθηκαν 45 παράμετροι διαχείρισης των περιστατικών, οι οποίες περιλάμβαναν στοιχεία σχετικά με τις συνθήκες του συμβάντος, την ευκολία επικοινωνίας και τις παρεμβάσεις των διασωστών.
Αναλύθηκαν ως δείγμα πάνω από 1000 περιστατικά, όλα από τη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα από τα ασθενοφόρα των 5 βάσεων του ΕΚΑΒ που λειτουργούν στην περιοχή
Η πλειονότητα των περιστατικών, (64%) καταγράφηκε στην απογευματινή και νυχτερινή βάρδια, δηλαδή από τις 3 το μεσημέρι μέχρι τις 7 το επόμενο πρωί.
Η μελέτη διαπιστώνει σοβαρά προβλήματα στη γεωγραφική κατανομή της δύναμης του ΕΚΑΒ, η οποία δεν ανταποκρίνεται ούτε στην αντίστοιχη κατανομή των περιστατικών ούτε στον όγκο τους. Για παράδειγμα, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης - όπου καταγράφεται και ο μεγαλύτερος όγκος περιστατικών - δεν υπάρχει βάση ασθενοφόρων, ενώ ελλιπής εμφανίζεται και η περιοχή του Ευόσμου.
Καταγράφεται η ανάγκη αναβάθμισης βοηθημάτων πλοήγησης της υπηρεσίας: Είναι ενδεικτικό, ότι σε περίπου 4 στις 10 περιπτώσεις το πλήρωμα του ασθενοφόρου έπρεπε να χρησιμοποιήσει ιδιωτική συσκευή gps για να εντοπίσει το περιστατικό.
Οι άνδρες φαίνεται ότι κάνουν χρήση ασθενοφόρου σε μικρότερη ηλικία από τις γυναίκες. Ο κυριότερος λόγος κλήσης είναι η οξεία αναπνευστική δυσχέρεια, ενώ ακολουθούν με περίπου ίδια αναλογία συμπτώματα σχετιζόμενα με το κυκλοφορικό και το νευρικό σύστημα, όπως και τα τραύματα.
Ενδιαφέροντα είναι τα συμπεράσματα της μελέτης σχετικά με το χαρακτηρισμό των περιστατικών κατά τη διαβίβασή τους. Αναλυτικότερα, 152 περιστατικά διαβιβάστηκαν ως επείγοντα αλλά δεν ήταν, ενώ από τα 313 περιστατικά που διαβιβάστηκαν ως μη επείγοντα, 16 αποδείχτηκαν επείγοντα και 3 υπερ-επείγοντα!

Άσκοπη χρήση του 166

36% των περιστατικών παρελήφθησαν είτε χωρίς είτε με ελάχιστη βοήθεια, ήταν δηλαδή ασθενείς που μπορούσαν να επιβιβαστούν στο ασθενοφόρο περπατώντας και δεν χρειάζονταν φορείο. Αναδεικνύεται, λοιπόν, το πρόβλημα της άσκοπης χρήσης του ασθενοφόρου, το οποίο, αν και δεν αποτελεί αποκλειστικότητα του ελληνικού συστήματος, χρήζει διερεύνησης και αντιμετώπισης.

Κάθε διασώστης σηκώνει 952 κιλά!

Από τα περίπου 1000 περιστατικά που διερευνήθηκαν, τα 365 – δηλαδή 37% - αφορούσαν ασθενείς που έπρεπε να μεταφερθούν με καρέκλα από το σημείο της κλήσης – συχνά από ψηλό όροφο πολυκατοικίας - στο ασθενοφόρο.
Στα εν λόγω περιστατικά απασχολήθηκαν 13 διασώστες οι οποίοι έπρεπε να διαχειριστούν συνολικό βάρος 24761 κιλών, δηλαδή 952 έκαστος! Κι αν σκεφτεί κανείς ότι τα περιστατικά που διερευνήθηκαν ήταν μόνο ένα δείγμα του συνόλου, το βάρος που σηκώνουν οι διασώστες είναι πολλαπλάσιο.
Ένα άλλο πρόβλημα που καταγράφεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα είναι η συμπεριφορά προς τους διασώστες και η επικινδυνότητα του χώρου.