«Υπό το μηδέν» ο κατώτερος μισθός στο δημόσιο και την υγεία

Η Κυβέρνηση μπροστά στις επερχόμενες εκλογές και την δύσκολη θέση που έχει περιέλθει εξαιτίας της πολιτικής της, ιδιαίτερα μετά το έγκλημα στα Τέμπη, επιχειρεί με διάφορα ημίμετρα να αναστρέψει το δυσμενές κλίμα γι’ αυτήν που κυριαρχεί στην κοινωνία όπως η λειψή αύξηση του κατώτερου μισθού στον ιδιωτικό τομέα.

Ταυτόχρονα έχει κλείσει κάθε συζήτηση για αύξηση των βασικών μισθών των εργαζόμενων στο δημόσιο παραπέμποντας το θέμα για το 2024. Προσπερνά με ευκολία το γεγονός ότι η ακρίβεια κατατρώει τις – ούτως ή άλλως – πενιχρές απολαβές των δημοσίων υπαλλήλων. Επιχειρεί ταυτόχρονα να φύγει από το δημόσιο διάλογο το θέμα των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων ενώ την ίδια ώρα τροφοδοτεί με κάθε μέσο τις απαράδεκτες θεωρίες περί «τεμπέληδων» και βολεμένων δημοσίων υπαλλήλων.

Είναι σίγουρο ότι ένα μέρος της κοινωνίας δεν γνωρίζει ότι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο είναι σήμερα στις περισσότερες περιπτώσεις οι χειρότερα αμειβόμενοι εργαζόμενοι αφού:

• Από το 2009 μέχρι σήμερα έχουν δει ονομαστική (πολύ μεγαλύτερη πραγματική) μείωση των εισοδημάτων πάνω από 30% με την μείωση των βασικών τους αποδοχών και την αφαίρεση του 13ου και 14ου μισθού.
• Δεν έχουν λάβει αυξήσεις στις αποδοχές τους από το 2008 αλλά αντίθετα όπως και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα υπέστησαν δραματικές μειώσεις με τις μνημονιακές ρυθμίσεις που ακόμα και σήμερα είναι παρούσες.
• Οι μικτές αποδοχές ενός νεοεισερχόμενου στο δημόσιο σε ετήσια βάση είναι μικρότερες από αυτές ενός εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα ακόμα και σήμερα που ο βασικός μισθός στον ιδιωτικό τομέα βρίσκεται στα 713 ευρώ. Συγκεκριμένα, ένας εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα λαμβάνει 14 μισθούς με 713 ευρώ δηλαδή ετήσιο σύνολο 9982 ενώ ένας εργαζόμενος στο δημόσιο λαμβάνει 12 μισθούς με 780 ευρώ δηλαδή σύνολο 9360 ευρώ. Η μισθολογική διαφορά ανάμεσα σε έναν εργαζόμενο στο δημόσιο με έναν εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα σήμερα ανέρχεται στα 622 ευρώ.
• Η μισθολογική διαφορά θα επιδεινωθεί για τους εργαζόμενους στο δημόσιο αφού ο βασικός μισθός των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα από τον Απρίλιο θα αυξηθεί στα 780 ευρώ και η μισθολογική διαφορά θα εκτιναχθεί στα 1560 ευρώ σε ετήσια βάση.

Προφανώς και το ζήτημα δεν είναι μια αντιπαράθεση ανάμεσα στους εργαζόμενους στο δημόσιο με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα αφού οι τελευταίοι υφίστανται την ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, την κατάργηση των τριετιών και βιώνουν από κοινού με τα άλλα λαϊκά στρώματα το κύμα της ακρίβειας και την κερδοσκοπίας.

Θέτει όμως επί τάπητος το ζήτημα της οργάνωσης ενός μεγάλου κινήματος που θα σπάσει τις πολιτικές της λιτότητας, θα ανατρέψει τις μνημονιακές ρυθμίσεις και θα διεκδικήσει ουσιαστικές αυξήσεις τόσο για τους εργαζόμενους στο δημόσιο όσο και τον ιδιωτικό τομέα.

Οι εργαζόμενοι στην υγεία όλη την μνημονιακή περίοδο, πέρα από τις μειώσεις που υπέστησαν όλοι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, είδαν τα εισοδήματά τους να περιορίζονται και εξαιτίας της μείωσης  και κατάργησης σε κάποιους κλάδους του ανθυγιεινού επιδόματος καθώς και της αποζημίωσης για την εργασία την νύκτα, τις Κυριακές και τις αργίες.

Οι εργαζόμενοι στην υγεία μέσα από τα σωματεία τους με καθαρό τρόπο πρέπει να απαιτήσουν την επαναφορά των 13ου και 14ου μισθού, κατώτερες αποδοχές 1000 ευρώ, διπλασιασμό του ανθυγιεινού επιδόματος με επέκταση σε όλους τους εργαζόμενους στην υγεία καθώς και το δικαίωμα για συλλογικές διαπραγματεύσεις. Ο κύκλος της αδράνειας στον οποίο έχει οδηγηθεί το συνδικαλιστικό κίνημα των υγειονομικών από τις μνημονιακές δυνάμεις της  ΠΟΕΔΗΝ πρέπει να λάβει τέλος με τον συντονισμό δράσης των σωματείων και την ενωτική στάση όλων των αγωνιστικών δυνάμεων. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.